Star Trek III: The Search for Spock

BUTTON_POST_REPLY
tetartos
ΔημοσιεύσειςCOLON 123
ΕγγραφήCOLON 28 Αύγ 2013, 12:28
ΤοποθεσίαCOLON Θεσσαλονίκη

Star Trek III: The Search for Spock

Δημοσίευση από tetartos »

Όταν πρωτοδιάβασα τον τίτλο της ταινίας, είχα σκεφτεί "Search for Spock"? Ποιον Spock; Αφού πέθανε αυτός! Και τώρα παρατηρώ ότι λείπει από τους τίτλους έναρξης! Επίσης η Cristie Alley δεν είναι πια η Saavik :(

Η ταινία ξεκινάει σχεδόν αμέσως από εκεί που τέλειωσε η προηγούμενη. Ακόμα και η γέφυρα έχει... καπνιά από τις διάφορες εκρήξεις (αλλά και το κύτος). Μια όμορφη γυναίκα Klingon, μια προδοσία, ένας τεράστιος διαστημικός σταθμός, το Exelsior, λίγα tribbles...
Η ταινία δε χάνει χρόνο και μας εισάγει στον τίτλο της με άμεσες αναφορές στο Spock, lifeforms στον μεταλλικό τάφο του - είναι σχεδόν ξεκάθαρο το τι θα γίνει (αλλά όχι το πώς!) και η ταινία συνεχίζεται...

"Your life and your career stand for rationality, not emotional chaos". Νομίζω ότι αυτή η ταινία αφορά την πίστη, την εμπιστοσύνη την αφοσίωση (στους φίλους, σε μια κοσμοθεωρία, σε οτιδήποτε) και ναι, πιο συγκεκριμένα, τη φιλία: "What are friends for?" Σε κάθε περίπτωση εκθειάζει κάτι πέραν της λογικής, κάτι συναισθηματικό, που χρειάζεται να το αποφασίσει-πιστέψει κανείς και να το ακολουθήσει, χωρίς αποδείξεις. "If I hadn't tried, the cost would have been my soul". Και όντως, αυτό κάνει ο Kirk, ακολουθεί τη συναισθηματική του φύση και αναιρεί τη λογική της προηγούμενης ταινίας: θυσιάζει σκάφος, γιο, καριέρες, the needs of the many για χάρη αυτού που (παράλογα) πιστεύει. Ακόμα και ο Sarek παραδέχεται τον παραλογισμό της αγάπης του για το γιο του.

Νομίζω ότι είναι από τις πιο περιπετειώδεις και action ταινίες του franchise και, αντίστοιχα, από τις λιγότερο φιλοσοφημένες-φιλοσοφικές. [Ακόμα και η Memory Alpha έχει ελάχιστο υλικό συγκριτικά με την ΙΙ]

Πάντα με χαλούσε το πώς μια σειρά _επιστημονικής_ φαντασίας, όπως το Star Trek αποδεχόταν τόσο ανεπιφύλακτα την ύπαρξη της ψυχής του Spock, ανεξάρτητης από το σώμα του. Μέχρι που έριξα μια ματιά στη Memory Alpha και είδα τη φράση "thought patterns". Χεχε, μου θύμισε την εξήγηση της Force στο Star Wars... Πώς αλλιώς θα γίνονταν θαύματα στις ταινίες, μόνο με την επιστήμη;

Συνολικά, λοιπόν, ήταν για μένα μια διασκεδαστική ταινία, αν και λίγο απογοητευτική μετά τη θέαση των πιο "φιλοσοφημένων" ταινιών, όπως η ΙΙ. Ποια η δική σας εντύπωση;
BUTTON_POST_REPLY